Թողնում ես, որ դանակը ոսկորիդ հասնի, հետո սկսում ես գոռալ:
Լաց ես լինում լոկ նրա համար, որ երբևէ ինչ-որ մեկը որոշել է կյանք տալ քեզ, բայց հաջորդ
վայրկյանին շուռ ես գալիս ու մի կում խորը շունչ քաշում: Ապրում ես: Լռում ես, որ ձայնդ
լսվի… Պատուհանն ամեն օր նույն տեսարանը ցույց կտա, նունիսկ եթե փոխես ավելի լավով…
Քեզ պետք է փոխել դուրսը, որ ներսդ փոխվի…Ներկայացիր այնպիսին, ինչպիսին դեռ ոչ ոք
քեզ չի տեսել: Պարծեցիր, ցույց տուր մարդկանց այն թանկարժեք նվերները, որոնք սիրելիդ
է քեզ նվիրել, հետո փակիր աչքերդ ու մի կում խորը շունչ քաշիր: Թող, որ զարմանան ու
պարծենան քեզնով, թեկուզ կեղծ սիրով: Խոսիր նրանց հետ ու մի պահ իջիր նրանց մակարդակին:
Տես, ինչ հանգիստ են ապրում. Առանց հոգսերի ու մտածմունքի…Հետո հետ գնա: Սկսիր տառապել:
Բողոքիր, որ ծնվել ես, կաս… Նրանք քեզ կլսեն: ՆՐԱՆՔ ամեն ինչ լսում են: Չեն հավատա
քեզ:Կծիծաղեն, կասեն, որ դա 6 է, բայց չէ որ քո կողմից 9 է երևում… Ու դու հոգնած ու
գժված փախչում ես բոլորից: Պառկում էս նստարանին ու հոգնում աշխարհից…Մի կում շունչը
չէր խանգարի:
....Մեկը քեզ մի օր մի կում շունչ կտա ու էդ մի կումը կհերիքի
ամբողջ կյանքիդ համար: Կշնչես ու չի վերջանա, կնեղվես՝ որ բողոքում էիր կյանքից, որ
6-ը 9-ն էիր դարձնում, քեզ կմեղադրես ու մի քիչ նեղված նորից շունչ կքաշես… Պատուհնի
տեսարանը չի փոխվել, դու՝ առավել ևս: ԱՍՏՎԱԾ է փոխվել, բարիացել, ու դու ուրիշ էս կրկին,,,
